Zobacz najdziwniejsze imiona świętych Kościoła Katolickiego. Szukasz oryginalnego imienia dla swojego dziecka? Sprawdź tę listę!
Od Achillesa do Bazyliszka
Św. Achilles i Nereusz (12 maja)
Święty Achilles jest wspominany w Martyrologium Rzymskim razem ze św. Nereuszem. Według papieża Damazego obaj byli żołnierzami rzymskimi, którzy przyjęli chrześcijaństwo i porzucili służbę wojskową. Zostali umęczeni za wiarę w III wieku i pochowani na cmentarzu przy drodze Ardeatyńskiej. Inna legenda dotycząca tych męczenników mówi, że należeli do dworzan św. Flawii Domitelli, wnuczki cesarza Wespazjana, małżonki konsula Tytusa Flawiusza Klemensa, która przyjęła chrzest. Po straceniu konsula Tytusa, przez cesarza Domicjana, Flawia została wygnana na wyspę Pantalerię pod Neapolem, a potem umęczona wraz z Achillesem i Nereuszem.
Św. Amator (1 maja)
Jego imię pochodzi od łacińskiego i może oznaczać miłośnika, kochanka (amo – kocham). Żył na przełomie IV i V w. we Francji. Został biskupem w Auxerre. Wprowadził kult męczenników zamiast przesądów, które były pozostałością po wierzeniach pogańskich.
Św. Anioł (5 maja)
Anioł urodził się w 1185 r. w Jerozolimie. Mając 26 lat przyjął święcenia kapłańskie. Wkrótce zaczął podróżować po Palestynie. W 1218 r. został wysłany do Rzymu, by przedłożyć papieżowi Honoriuszowi III nowe konstytucje zakonne. Chociaż krótko tam przebywał, dał się poznać jako znakomity kaznodzieja i został wysłany na Sycylię do walki z herezją katarską. Chciał nawrócić katarskiego rycerza Berengariusza, który żył w związku kazirodczym. Jednak ten napadł na karmelitę przed kościołem świętych Filipa i Jakuba w Licata i zadał mu tak poważne rany, że św. Anioł zmarł cztery dni później, 5 maja 1225 r., wybaczając swojemu oprawcy.
Św. Answer (16 lipca)
Jego imię oznacza Bóg chroni. Answer pochodził z bogatej rodziny szlacheckiej z Saksonii. Wychowany w wierze chrześcijańskiej, w wieku 15 lat udał się do Ratzeburga i wstąpił do tamtejszego klasztoru benedyktyńskiego. Tamte okolice były zamieszkiwane przez pogańskie plemiona słowiańskie. Opat Answer razem z innymi mnichami został przez nich ukamienowany. Żył w XI w.
Św. Anter (3 stycznia)
Jego imię wywodzi się z greckiego i oznacza kwitnący, kwiatowy. Antera wybrano na papieża 21 listopada 235 roku po abdykacji Poncjana, który wraz z antypapieżem Hipolitem przebywał na zesłaniu. Jego pontyfikat trwający zaledwie 42 dni przypadł na okres prześladowania chrześcijan za panowania cesarza Maksyminusa Traka. Mało wiemy o jego działalności. Zmarł 3 stycznia 236 roku.
Św. Aper (15 września)
Był podobno siódmym biskupem Toulu (V- -VI w.). Pochodzić miał spod Troyes. Jego siostra Apronia, która przyjęła welon dziewic poświęconych Bogu, przebywała także w Toul. Aper ufundował na przedmieściu kościół, który nazwano potem jego imieniem i który z czasem stał się kościołem opactwa Saint-Epvre.
Św. Auksencjusz (18 grudnia)
Pochodził z Mopsuestii w Rzymie. Był dowódcą przybocznej straży na dworze cesarza Licyniusza. Kiedy wybuchło prześladowanie za cesarza Dioklecjana, a Licyniusz należał do największych wrogów chrześcijaństwa, Auksencjusz zrezygnował ze służby, nie ujawniając jednak, że jest chrześcijaninem. Około 359 został biskupem Mopsuestii. Zmarł 18 grudnia ok. 360 roku.
Św. Bazyliszek (22 maja)
Żył na przełomie III i IV wieku. W 308 r. z powodu nawracania pogan na chrześcijaństwo został wtrącony do lochu. Kiedy Bazyliszek, na polecenie Agryppy, miał złożyć ofiarę bogom nie posłuchał rozkazu. Agryppa wtedy polecił ściąć mu głowę, a ciało jego rzucić do rzeki. Miało to miejsce 22 maja ok. 308 roku.
Od Czada do Eulogiusza
Św. Czad (2 marca)
Inne wersje imienia to Chad z Yorku, Ceadda, Cedda. Chad był jednym z trzech braci bardzo aktywnych w początkach chrześcijaństwa na ziemiach anglosaskich. Jeszcze przed przyjęciem święceń kapłańskich udał się do Irlandii gdzie zasłynął jako gorliwy misjonarz i asceta. Po śmierci swojego brata, który był opatem założonego przez nich klasztoru, zastąpił go. Pod jego kierownictwem klasztor stał się znanym ośrodkiem studiów, egzegezy, modlitwy i ascezy. Później wybrano go biskupem Northumbrii z siedzibą w York, ale w 669 ustąpił Wilifridowi. Następnie został biskupem Mercji. Pełnił tę funkcję przez mniej niż trzy lata, ale jego żarliwość i konsekwencja okazały się decydujące dla chrystianizacji tego królestwa. Czad zmarł 2 marca 672.
Św. Chrodegang (3 października)
Urodził się około 715 w Hasbain (obecnie Holandia). Był referendarzem na dworze Karola Młota, a następnie notariuszem Karlomana. W 742 został biskupem Metzu. Kontynuował dzieło reformy, zapoczątkowanej przez św. Bonifacego. Do Metzu wprowadził śpiew gregoriański i inne zwyczaje rzymskie. Po śmierci Bonifacego między 754, a 755 został arcybiskupem. Swym kanonikom narzucił życie wspólne i w tym celu ułożył dla nich regułę, zwaną „Regułą Chrodegarda”. Zmarł 6 marca 766 r.
Św. Doda (24 kwietnia)
Doda była ksienią z Reims i drugą przełożoną klasztoru założonego przez św. Balderyka (Baudry) z Montfaucon dla jego siostry Bowy, której siostrzenicą była Doda. Nie mamy poza tym żadnych informacji o świętej.
Św. Dymfa (30 maja)
Według przekazów trzynastowiecznych miała żyć w VII w. jako córka pogańskiego króla Irlandii oraz matki chrześcijanki, która przekazała córce wiarę i zmarła gdy Dymfa była nastolatką. Zrozpaczony władca popadł w depresję i znajdował się na granicy szaleństwa. Chciał poślubić własną córkę, ale udało jej się uciec w towarzystwie spowiednika – Gereberna. Zamieszkali w Gheel (tereny dzisiejszej Belgii) i pomagali potrzebującym, szczególnie chorym psychicznie. Po pewnym czasie znalazł ich ojciec Dymfy i zabił.
W Geel Dymfnę czci się rokrocznie 15 maja. W Martyrologium Rzymskim jej wspomnienie w Kościele katolickim zapisano na 30 maja. Jest patronką osób chorych psychicznie, cierpiących na depresję oraz na różne postaci nerwicy.
Św. Donacjan i Rogacjan (24 maja)
Donacjan i Rogacjan byli braćmi pochodzącymi z rodziny pogańskiej. Żyli w Nantes w III wieku. Donacjan, choć młodszy, był już chrześcijaninem, Rogacjan jeszcze katechumenem (jako męczennik przyjął tzw. „chrzest krwi”). Od starożytności zwani są „dziećmi nantejskimi”, ponieważ ponieśli śmierć w młodym wieku. Powodem skazania ich na męczeństwo była odmowa złożenia ofiary rzymskim bóstwom Jowiszowi i Apollinowi. Donacjan i Rogacjan zostali zamordowani w czasach prześladowania chrześcijan za cesarzy Dioklecjana i Maksymiana (285-305), prawdopodobnie w roku 287.
Św. Ekspedyt (19 kwietnia)
Ekspedyt był legionistą, dowódcą wojska i chrześcijaninem. Jego chrześcijański legion w 274 r. swoimi modłami dokonał cudu. Gdy cesarz Marek Aureliusz prowadził wojnę z Markomanami (dzisiejsze Czechy), wśród najstraszliwszej posuchy utrudniającej walkę Ekspedyt wyprosił u Boga obfity deszcz i grad, a błyskawice tak oślepiły nieprzyjaciela, że poniósł klęskę. Marek Aureliusz wydał wtedy edykt na pochwałę chrześcijan. Ekspedyt stał się symbolem zwycięstwa i moralności żołnierskiej, a przykładem swojego życia pociągał innych do Boga. Religia chrześcijańska niedługo cieszyła się pozorną wolnością, gdyż w 285 r. na rzymskim tronie zasiadł cesarz Dioklecjan. Zaczęły się nowe prześladowania; cesarz rozkazał, by wszyscy żołnierze składali ofiary pogańskim bogom. Wydał też edykt nakazujący zniszczenie wszystkich chrześcijańskich kościołów i spalenie świętych ksiąg. Wydawało się, że nikt nie będzie miał odwagi sprzeciwić się temu, a jednak Ekspedyt publicznie zniszczył rozkaz cesarski. Został za to umęczony wraz z pięcioma towarzyszami w 303 r.
Św. Eleuteriusz (20 lutego)
Eleuteriusz jako młody chłopiec był towarzyszem zabaw św. Medarda, który miał mu przepowiedzieć, że zostanie biskupem. Proroctwo spełniło się po latach: Eleuteriusz został biskupem w Tournai, w Belgii. Tak się złożyło, że i św. Medard został biskupem w Noyon. Eleuteriusz swoją gorliwością pasterską zjednał sobie wielu przyjaciół i zwolenników. Miał jednak także i swoich zaciekłych wrogów. Po kilku nieudanych zamachach padł z ich ręki 20 lutego 532 roku. Bywa jednak czczony nie jako męczennik, ale jako wyznawca.
Św. Eufrazja od Najświętszego Serca Jezusa (29 sierpnia)
Róża Eluvathingal urodziła się 7 października 1877 r. w Katturze, w indyjskim stanie Kerala. W wieku 12 lat została aspirantką w Zgromadzeniu Sióstr Matki Karmelu i przyjęła imię zakonne Eufrazja od Najświętszego Serca Jezusa. Posługi wyznaczane jej przez zgromadzenie przyjmowała zawsze z pokorą i w duchu posłuszeństwa. W maju 1900 r. złożyła śluby wieczyste w klasztorze w Ollur w Indiach, gdzie spędziła 48 lat życia, w 1913 r. została przełożoną. Była wielką apostołką kultu Eucharystii i modlitwy różańcowej. Łączyła kontemplację z działaniem apostolskim. Wielu ludzi prosiło ją o modlitwę, powierzając jej swoje troski i cierpienia. Zmarła 29 sierpnia 1952 r. w Ollur.
Św. Eulalia (10 grudnia)
Urodziła się ok. 290 w Barcelonie (Hiszpania). Gdy miała 14 lat do Barcelony przybył nowy rządca prowincji Dacjan, okrutnie prześladujący chrześcijan. Uciekła z domu i udała się do miasta. Postawiona przed trybunałem wyznała, że jest chrześcijanką. Zginęła w 304 roku.
Św. Eulogiusz (13 lutego)
Był gorliwym kapłanem w Antiochii. Napisał w tym czasie kilka rozpraw, w których wystąpił przeciwko herezji teodozjanów, którzy nauczali, że Pan Jezus miał tylko jedną, Boską naturę. W roku 581 został wybrany patriarchą Aleksandrii. Zwalczał liczne herezje utrzymując jedność w Kościele. Zmarł 13 lutego 608 roku.
Od Feby do Gwidona
Św. Feba z Kenchr (3 września)
Feba znana jest wyłącznie z Listu św. Pawła do Rzymian (Rz 16, 1-2). Apostoł mówi o niej z najwyższym uznaniem i wdzięcznością. Ta mieszkanka Kenchr oddawała najwidoczniej wiele usług Pawłowi i innym chrześcijanom, miała zaś do tego liczne okazje, bo mieszkając w jednym z dwóch portów starożytnego Koryntu, mogła ich często spotykać, zwłaszcza gdy podróżowali z Efezu do Grecji. Tradycyjnie przypuszcza się, że Feba była wdową. Martyrologium Rzymskie wspomina ją 3 września, jest to jednak data zupełnie dowolna, nie oparta na starożytnych wspomnieniach.
Św. Fiakier (30 sierpnia)
Fiakier (lub Fiakriusz) żył w VII w. Pochodził z Irlandii. Po otrzymaniu święceń kapłańskich przeniósł się w okolice Paryża by wieźć życie pustelnicze. Leczył chorych i opiekował się nimi budując hospicjum. Z czasem powstał tam klasztor i miasto St. Fiacre-en-Brie. Prowadził ascetyczny tryb życia. Zmarł w 670 r.
Św. Finian (12 grudnia)
Urodził się ok. 470 r. w Myshall (Irlandia). W 490 r. we Francji odwiedził słynny klasztor św. Marcina w Tours. Następnie udał się do Walii. Przebywał wiele lat w klasztorze w Llancarfan studiując i modląc się. Przebywał w Walii i Anglii, ok. 30 lat gdzie posługiwał wiernym. Ok. 520 r. wrócił na rodzinną wyspę nauczając głosząc kazania i zakładając kościoły. Został opatem. Zmarł ok. 552 w Clonard.
Św. Frumencjusz (27 października)
Był Grekiem pochodzącym z Tyru oraz uczniem filozofa Meropiusza, który zabrał go razem z bratem w podróż morską z zamiarem dotarcia do Indii. Jednak dostali się do Etiopii. Zostali niewolnikami króla Aksum. Poznali wiarę w Chrystusa dzięki kupcom i sami zostali chrześcijanami. Za pozwoleniem następcy tronu brat Frumencjusza wrócił do Tyru, a święty udał się do Aleksandrii gdzie został mianowany biskupem. Ponownie wyruszył do Etiopii i schrystianizował ją, zaczynając od króla. Zmarł w 380 roku.
Św. Gemma Galgani (11 kwietnia)
Urodziła się 12 marca 1878 w Lucce (Włochy). Od dzieciństwa lubiła rozważać mękę Jezusa Chrystusa. Wcześnie osierocona, chorowała na gruźlicę kręgosłupa i zapalenie nerek. Miała szczególne nabożeństwo do Najświętszego Sakramentu i Jezusa Ukrzyżowanego. Została naznaczona stygmatami oraz nosiła ślady korony cierniowej i śladów biczowania. Zmarła w Lukce, w Wielką Sobotę, 11 kwietnia 1903 roku.
Św. Gualfard (30 kwietnia)
Gualfard urodził się w 1070 r. w Augsburgu. Najpierw przybył do Werony, a następnie osiadł jako pustelnik w pobliżu Adygi i wiódł tam życie wypełnione modlitwą oraz uczynkami pokutnymi. Potem przeniósł się do miasta i zamieszkał przy kościele Św. Piotra. Przystał w końcu w Corteregia pod Weroną do pustelników kamedulskich. Żył bardzo pobożnie, wiele pościł i umartwiał się. Zmarł 30 kwietnia 1127 r.
Św. Gummar (11 października)
Żył w VIII w. na dworze Pepina Krótkiego. Ożenił się z kobietą ze szlachetnego rodu, która okazała się rozrzutna i okrutna dla poddanych. Mąż próbował ją nawrócić, kiedy jednak nie przynosiło to efektów zamieszkał w pustelni. Święty Gummar jest patronem mężczyzn mających złośliwe żony.
Św. Guntram (28 marca)
Guntram był królem we Francji, urodził się ok. roku 525. Wyróżniał się gwałtownym charakterem i brutalnością. Nie gardził też obficie zastawionym stołem. Jednak uporczywą pracą nad sobą wyrobił w sobie tyle cnót chrześcijańskich, że zmieniły one zupełnie jego obyczaje. Przypisuje się Guntramowi założenie kilkunastu klasztorów. Dzielnie pomagał mu w tym św. Kolumban, mnich irlandzki. Wystawił także znaczną liczbę kościołów. W Moriana ufundował biskupstwo, istniejące do dziś. Za staraniem króla odbyło się 6 synodów, które miały za cel rozbudzić życie religijne, nawrócić resztę pogan, a wśród duchowieństwa wzmocnić karność kościelną. Troszczył się o swoich poddanych. Zmarł 28 marca 592 roku.
Św. Gwaryn (7 lutego)
Gwaryn (Waryn, Geryn) urodził się w 1080 r. w Bolonii. W wieku 24 lat został wyświęcony na kapłana przy katedrze w Bolonii. Zdecydował się żyć według reguły św. Augustyna, jako kanonik regularny w klasztorze Santa Croce w Mortarze. Przed opuszczeniem rodzinnego miasta cały majątek przeznaczył dla szpitala. W życiu zakonnym odznaczał się wielką surowością, posłuszeństwem i życzliwością zarówno dla współbraci, jak i dla wiernych. W 1144 Gwaryn został biskupem Palestryny, a niedługo później kardynałem. Jednak przez kolejnych 13 lat wiódł nadal życie mnisze, surowe i ciche, a dochody rozdawał ubogim. Zmarł 6 lutego 1158 r.
Św. Gwidon z Anderlecht (12 września)
Żył na przełomie X i XI wieku. Został kościelnym w Laeken. Odwiedzał chorych i ubogich wspomagając ich ze skromnych zarobków. Chcąc zdobyć dodatkowe fundusze wszedł w spółkę z kupcem z Brukseli. Jednak statek, który wiózł towar zatonął. Aby odpokutować za swoją chciwość Gwidon rozpoczął surową pokutę i zaczął pielgrzymować. Udał się pieszo do Rzymu i Ziemi Świętej, odwiedzając najsłynniejsze sanktuaria. Głód, zimno i gorączka, których doświadczył podczas podróży przyczyniły się do utraty zdrowia. Zmarł 1012 w Anderlechcie.
Od Hermenegilda do Kwadrata
Św. Hermenegild (13 kwietnia)
Hermenegild był synem Leowigilda, ariańskiego króla Toledo (Hiszpania). Dla sprawniejszych rządów Leowigild oddał Hermenegildowi w zarząd Hiszpanię, a sam pozostał w Galii. Królewicz w tym czasie ożenił się i miał syna. Zamieszkał w Sewilli. Oboje z żoną nie tylko nie przeszli na arianizm, ale ze wszystkich sił popierali Kościół katolicki. To stało się przyczyną konfliktu z ojcem. Stał się też głową stronnictwa niezadowolonego z rządów Leowigilda i kontaktował się z Bizantyńczykami. Wówczas to jego ojciec obległ Sewillę, zdobył ją i uwięził Hermenegilda. Zgładzono go w 586 roku w Taragonie.
Św. Homobonus (13 listopada)
Żył w XII w. był włoskim kupcem, który zasłynął hojnością. Przeznaczał swój majątek na kształcenie ubogich. Papież kanonizował go rok i dwa miesiące po śmierci. Jego imię oznacza dobry człowiek. Homobonus jest patronem biznesmenów i ludzi sukcesu.
Św. Hormizdas (6 sierpnia)
Urodził się w miejscowości Frosinone w środkowych Włoszech. Osobliwe imię wskazuje na perskie korzenie. Zanim został wyświęcony na archidiakona, był żonaty i miał syna Sylweriusza – także późniejszego papieża. (Małżeństwo było możliwe przed subdiakonatem). Hormizdas miał wyjątkowo pokojowe nastawienie. Pozwolił powrócić do Kościoła zwolennikom antypapieża Wawrzyńca. Zależało mu także na pojednaniu z Kościołami wschodnimi. Zawarł ugodę z cesarzem Anastazjuszem I oraz nakłonił w 519 roku nowego cesarza, Justyna I oraz wschodnich hierarchów, do podpisania papieskiego wyznania wiary. Zmarł 6 sierpnia 523 roku w Rzymie.
Św. Ita (15 stycznia)
Ita urodziła się w Drum, w hrabstwie Waterford (Irlandia). Przyjęła welon dziewic poświęconych Bogu i usunęła się w okolice Hy-Conaill (na zachód od Limerick). Gdy wokół niej zebrało się więcej dziewic założyła klasztor zwany później Cell-Ita lub Killeady. Utrzymywała kontakt z wieloma wybitnymi osobistościami swego kraju i cieszyła się opinią prorokini. Zmarła 15 stycznia 570 lub 577 r.
Św. Katulin (16 lipca)
Katulin był diakonem w Kartaginie. Zginął w 303 r. za panowania Dioklecjana.
Św. Koleta z Corbie (7 lutego)
Koleta urodziła się 13 stycznia 1381 r. Wstąpiła do beginek, potem przeniosła się do benedyktynek a wreszcie do klarysek. Następnie przez 4 lata żyła w pustelni, a w 1406 r. zaczęła reformować zakonu klarysek i założyła nową wspólnotę zakonną (kolektynki). Zmarła w 1477 r w Gandawie.
Św. Kukufas (25 lipca)
Kukufas prawdopodobnie urodził się w Kartaginie. Przed śmiercią był torturowany, a potem ścięty w Barcelonie na początku IV w., podczas prześladowań zarządzonych przez Dioklecjana.
Św. Kwadrat Apologeta (21 września)
Święty Kwadrat (Kwadratus) był uczniem apostolskim. Mieszkał w Magnezji (Azja Mniejsza). W 124 r. wręczył cesarzowi Hadrianowi „Apologię”, w której bronił wiary chrześcijańskiej. Nie wiadomo kiedy, ani gdzie zmarł.
Od Laseriana do Monitora
Św. Laserian (18 kwietnia)
Żył na przełomie VI i VII w., był wnukiem króla Dalriada. Na kapłana wyświęcił go papież Grzegorz Wielki, po czym Laserian wrócił do Irlandii i ewangelizował swój kraj. W prowincji Leinster założył klasztor. Pod koniec życia został biskupem. Laserian zmarł ok. 638.
Św. Lucyfer (15 maja)
Jego imię oznacza niosący światło. Sławnym stał się dzięki bezkompromisowej postawie wobec zwolenników arianizmu. W czasie synodu w Mediolanie (355) przeciwstawił się woli cesarskiej i udał się na wygnanie. Następny władca odwołał jego banicję, Lucyfer opuścił wówczas Tebaidę i udał się do Antiochii. W 362 roku w Aleksandrii przyłączył się do zwolenników Paulina wyświęcając go na biskupa czym spowodował rozłam. Opuścił ostatecznie Syrię i wrócił na Sardynię. Zmarł tam ok. 370 roku. W swej własnej diecezji Lucyfer cieszył się opinią świętego i czczony był jako taki. Jego wspomnienie obchodzono 15 lub 20 maja (Sardynia), ale do Martyrologium Rzymskiego nie wszedł.
Św. Lutgarda (16 czerwca)
Lutgarda urodziła się w Tongres na terenie Belgii w 1182 r. Mając 18 lat złożyła śluby w zakonie benedyktynek, a pięć lat później została przeoryszą. Następnie przeniosła się do mających surowszą regułę cystersek w Aywières w pobliżu Brukseli. Prowadziła życie ascetyczne, pełne modlitwy. Doznawała licznych przeżyć mistycznych: spotkań z Chrystusem, Maryją, duszami czyśćcowymi. W 1235 r. straciła wzrok. Słynęła z daru uzdrawiania chorych i nawracania grzeszników. Była prekursorką nabożeństwa do Najświętszego Serca Jezusowego. Zmarła 16 czerwca 1246 w Aywières w Belgii.
Św. Monitor (10 listopada)
Monitor był dwunastym biskupem Orleanu we Francji od ok. 472.
Od Pacyfika do Romulusa
Św. Pacyfik z San Severino (24 września)
Karol Antoni Divini urodził się w 1653 w San Severino (Włochy). W 1670 roku został przyjęty do klasztoru franciszkanów obserwantów w Forano i otrzymał imię Pacyfik. W 1678 roku przyjął święcenia kapłańskie, a trzy lata później został mianowany kaznodzieją i wykładowcą filozofii w klasztorze w Montalbodolo. W 1692 roku wybrano go gwardianem w klasztorze Matki Bożej Łaskawej w San Severino. Stopniowa utrata słuchu i wzroku sprawiły, że został przeniesiony do klasztoru w Forano. W 1705 roku otrzymał zgodę na powrót do San Severino, gdzie spędził ostatnie lata życia na modlitwie i umartwieniach. Zmarł 24 września 1721 roku. Jest patronem niewidomych i niesłyszących.
Św. Paschalis Baylon (17 maja)
Paschalis Baylon Yubero (znany także jako Pascal Bailon, nazywany niekiedy Serafinem Eucharystii) urodził się 16 maja 1540 r. w Torre Hermoza w Aragonii (północna Hiszpania) Kiedy miał 24 lata, wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych (alkantarzystów, franciszkanów ściślejszej obserwancji), którzy mieli swój konwent w Montfort w pobliżu Walencji. Swoje powołanie widział w zjednoczeniu z Bogiem i w sumiennym wypełnianiu najniższych obowiązków w klasztorze. Paschalis miał szczególną cześć dla Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. W zamian za bezgraniczne oddanie, Bóg obdarzył go darem kontemplacji, czytania w sercach i sumieniach ludzkich oraz charyzmatem proroczym. Te właśnie nadprzyrodzone dary i zalety były przyczyną wezwania brata Paschalisa przez przełożonego generalnego do klasztoru w Paryżu. Zakonnik często prowadził dyskusje z hugenotami i odpowiadał na ich zarzuty. Ze szczególną gorliwością bronił prawdy o realnej obecności Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Po nieco dłuższym pobycie w klasztorze paryskim Paschalis został ponownie przeniesiony do klasztoru w okolice Walencji, w Hiszpanii. Zmarł 17 maja 1592 roku.
Św. Pelagia (8 października)
Żyła w V w. w Antiochii. Była prostytutką jednak dzięki wytrwałej modlitwie biskupa Nonnusa nawróciła się: rozdała swój majątek ubogim, została ochrzczona i zamieszkała w grocie w Ziemi Świętej pokutując za swoje czyny.
Św. Pollio z Cibalis (27 kwietnia)
Jego imię wiąże się z łacińskim czasownikiem polleo: być potężnym, mieć znaczenie. Wiemy, że był lektorem. Śmierć męczeńską poniósł w Cibalis (Chorwacja) za panowania Dioklecjana.
Św. Prymityw i Fakund (27 listopada)
Imię Prymityw jest pochodzenia łacińskiego i oznacza pierworodny, pierwszy w swoim rodzaju. Natomiast Fakund wywodzi się od facundus – wymowny, posiadający dar wymowy. Dwaj bracia, którzy zostali ścięci za wiarę za czasów Dioklecjana.
Św. Prokop (25 marca)
Prokop żył w XI w. Urodził się w Chotounii, w Czechach. Był kapłanem diecezjalnym, miał żonę i dzieci. W Czechach panował wówczas powszechny zwyczaj, że kapłani katoliccy żenili się. Ufundował opactwo benedyktyńskie w tym Sazawie, gdzie później wstąpił jego syn. Nie wiemy, w jakich okolicznościach Prokop zapoznał się z obrządkiem wschodnim, który do Moraw i Czech wprowadzili święci Cyryl i Metody (wiek IX). Według podania udał się na Ruś i stamtąd przywiózł księgi liturgiczne, pisane cyrylicą w języku słowiańskim. Klasztor w Sazawie, który założył, miał pielęgnować ten obrządek. Zamieszkał w pobliżu opactwa jako pustelnik. Zmarł 25 marca 1053 r., w uroczystość Zwiastowania. Jest patronem górników w Sazawie.
Św. Prudencjusz (6 kwietnia)
Prudencjusz początkowo nosił imię Galendo. Pochodził z Hiszpanii. Był kapelanem na dworze Ludwika I Pobożnego. W 843 roku został biskupem w Troyes. Po reorganizacji życia kościelnego przeszedł do obozu przeciwników królewskich. Opowiadał się za skrajnym augustianizmem. Zmarł 6 kwietnia 861 roku.
Św. Prymus i Donat z Lemellef (9 lutego)
Prymus i Donat byli diakonami. Kiedy donatyści chcieli zawładnąć kościołem w Lemellef (obecnie Algieria), obaj stanęli odważnie w obronie ołtarza. Zginęli w 361 roku z rąk napastników.
Św. Pulcheria (10 września)
Pulcheria urodziła się 19 stycznia 399 r. w Konstantynopolu jako jedno z pięciorga dzieci cesarza Arkadiusza. W 414 r. jej brat, Teodozjusz, został cesarzem. Natychmiast do współrządów powołał Pulcherię i nadał jej tytuł Augusty (cesarzowej). Odtąd dzieliła z nim rządy. Wspierała kościoły i klasztory. Złożyła ślub dozgonnej czystości. Oddawała się w wolnym czasie pilnie studiom Pisma świętego, modlitwie i dziełom miłosierdzia. Po pewnym czasie szarą eminencją stał się minister Chryzapiusz. Doprowadził do tego, że Pulcheria musiała opuścić dwór cesarski i zamieszkać w pałacu w Hebdomon, gdzie wiodła życie na pół klasztorne. Patriarcha Konstantynopola, Nestoriusz, dla przypodobania się cesarzowi i jego ministrowi, wyraźnie okazywał cesarzowej swoją niechęć. Pulcheria jawnie potępiła jego błędy. W 450 r. zmarł cesarz Teodozy II. Pulcheria natychmiast powróciła na dwór cesarski, usunęła Chryzapiusza i objęła rządy. Niedługo potem poślubiła dowódcę wojska, który jako cesarz objął z nią współrządy. W 451 roku zwołała sobór chalcedoński. Zmarła w roku 453.
Św. Romaryk (8 grudnia)
Był dworzaninem króla Franków Klotara II. Św. Amat nawrócił go na chrześcijaństwo przez co wstąpił do klasztoru. W roku 620 założył w swojej posiadłości opactwo Remiremont, a św. Amat został pierwszym opatem. Romaryk był jego następcą i zachował ten urząd przez 30 lat. Zmarł w 653.
Św. Romulus (6 lipca)
Żył pod koniec IV w. Pełnił rolę diakona w mieście Fiesole, może był kapłanem lub biskupem tego miasta. W każdym razie jest jego patronem.
Od Saby do Sulpicjusza
Św. Saba Jerozolimski (5 grudnia)
Urodził się w 439 r. koło Cezarei Kapadockiej. Od ósmego roku życia przebywał w klasztorze jako oblat. Kiedy miał 18 lat przeniósł się do Palestyny. W 469 r. zamieszkał w grocie jako pustelnik, a z czasem zgromadzili się wokół niego uczniowie. W 483 r. wystawił kościół, a dokoła cele mnichów, których liczba doszła do kilkuset. W wieku 48 lat przyjął święcenia kapłańskie. Zostawił w Palestynie klasztory i hospicja dla pielgrzymów. Zmarł 5 grudnia 532 r. w klasztorze Mar Saba.
Św. Saturnin (29 listopada)
Był pierwszym biskupem w Tuluzie. Zginął za panowania Decjusza w III w.
Św. Seksburga (6 lipca)
Seksburga była królową Kentu oraz ksieni (opat żeńskiego klasztoru mniszego). Znana do dzisiaj zwłaszcza w Anglii. Żyła w VII wieku.
Św. Serwulus (23 grudnia)
Serwulus był paralitykiem. Codziennie na dziedzińcu św. Klemensa zbierał jałmużnę, którą dzielił się z matką, bratem i biednymi. Często śpiewał pieśni wychwalające Boga.
Św. Sulpicjusz Sewer (29 stycznia)
Sulpicjusz pochodził, prawdopodobnie, ze znakomitej rodziny w Akwitanii. Po śmierci rodziców ich majątek przeznaczył na wspieranie ubogich i budowanie kościołów. Dzięki poparciu króla Galii wybrał stan duchowny i został wybrany na arcybiskupa Bourges. Jako metropolita wyróżniał się niezwykłą gorliwością duszpasterską. Niestrudzenie głosił słowo Boże, dbał o poziom moralny i odpowiednie wykształcenie swojego kleru. Zwołał synody do Macon i do Clermont d’Alvernia. Umarł w roku 591.
Od Tarazjusza do Zyty
Św. Tarazjusz (25 lutego)
Tarazjusz urodził się w Konstantynopolu, w rodzinie patrycjuszowskiej. Jego ojciec zajmował wysokie stanowisko urzędnicze na dworze cesarskim. Syn poszedł w jego ślady i został niebawem kanclerzem cesarskim, a później mianowano go patriarchą Konstantynopola. Ponieważ był człowiekiem zupełnie świeckim, udzielono mu naraz wszystkich święceń 25 grudnia 784 roku, za zgodą papieża. Zasługą nowego patriarchy było zwołanie i zorganizowanie w Nicei soboru powszechnego w 786, na którym uchwalono dekrety przeciwko ikonoklastom. Tarazjusz wyróżniał się miłosierdziem i troską o ubogich, dla których ufundował wiele dzieł i instytucji dobroczynnych. Zmarł 18 lutego 806 roku.
Św. Torlak Thorhallsson (20 lipca)
Torlak urodził się około 1133 r. w Fljótshlío na Islandii. Święcenia kapłańskie przyjął około 1154 r. Studia odbywał w Paryżu i w Lincoln, a także u augustianów w Thykkvibaer. W tym ostatnim mieście był od 1168 r. przeorem, a od 1172 r. opatem. Sześć lat później powołano go na stolicę biskupią do Skálholt. Zasiadając na niej bronił moralności małżeńskiej. Zmarł 23 grudnia 1193 r.
Św. Wandregizel (22 lipca)
Żył w VII w. Został mnichem po uzyskaniu zgody żony, która także poświęciła swoje życie Bogu. Wandregizel założył klasztor o zaostrzonej regule benedyktyńskiej.
Św. Wenyfryda / Gwenfrewi (3 listopada)
Urodziła się około 600 roku w szanowanej rodzinie zamożnych i pobożnych posiadaczy ziemskich. Była siostrzenicą czczonego w Walii św. Beunona. Z powodu jej urody wielu mężczyzn starało się o jej względy, w tym książe Karadok. Gwenfrewi postanowiła jednak wstąpić do klasztoru. Tymczasem książę Karadok nieprzyzwyczajony do tego, że mu się odmawia odciął jej głowę. Wskutek modlitw wuja Beunona jej głowa wróciła na właściwe miejsce. Dziewczyna ozdrowiała i ostatecznie wstąpiła do klasztoru, gdzie, według źródeł, przeżyła kolejne klikadziesiąt lat. Jest patronką tych, którzy chcą uniknąć niechcianego podrywu.
Tego samego dnia jest czczony św. Marcin de Porres, który ma przydomek brata od miłości. Jak to mówią, kto co woli…
Św. Wiara, Nadzieja, Miłość (1 sierpnia)
Imiona łacińskie Spes, Fides i Caritas, odnoszą się do trzech cnót teologicznych. Posiadamy mało informacji o tych świętych siostrach, których matką była św. Zofia – mądrość. Poniosły męczeńską śmierć za panowania cesarza Hadriana.
Św. Willibrord (7 listopada)
Urodził się ok. 658 w Northumbrii (na terenie obecnej północnej Anglii i południowo-wschodniej Szkocji). W wieku 20 lat udał się do Irlandii, do klasztoru Rathmelsigi, gdzie 10 lat później został wyświęcony na kapłana. W 690 roku wraz z 11 towarzyszami udał się do Fryzji aby głosić chrześcijaństwo. Budował wiele kościołów i klasztorów. Został biskupem. Udzielił chrztu Pepinowi III. Zmarł 7 listopada 739.
Św. Zefiryn (20 grudnia)
Zefiryn żył na przełomie II i III w., pochodził z Rzymu. Został papieżem w 199. Jego rządy na Stolicy Piotrowej były naznaczone okrutnym prześladowaniem chrześcijan za czasów cesarza Septymiusza Sewera. W roku 201 został wydany dekret cesarki, który zakazywał propagowania chrześcijaństwa. Zefirynowi przyszło więc walczyć o zachowanie czystości wiary i zmagać się z herezją zwaną modalizmem, która zniekształcała wiarę w Trójce Świętą. Zmarł w 217 r.
Św. Zyta (27 kwietnia)
Zyta urodziła się w ubogiej rodzinie w Monsagrati w 1218 roku. W wieku 12 lat została posłana na służbę do zamożnej rodziny Fatinellich w mieście Lucca. Pozostała tam aż do śmierci w 1278 roku, starannie wykonując swoje obowiązki pomocy domowej i zyskując uznanie i przychylność gospodarzy, którzy powierzyli jej prowadzenie domu. Źle traktowana i prześladowana przez pozostałą służbę, zawsze odpłacała dobrem za zło, pielęgnując z prostotą cnoty chrześcijańskie.
Chronologiczny spis świętych według miesięcy
Styczeń
3 stycznia św. Anter
15 stycznia św. Ita
29 stycznia św. Sulpicjusz Sewer
Luty
7 lutego św. Gwaryn
7 lutego św. Koleta z Corbie
9 lutego św. Prymus i Donat z Lemellef
13 lutego św. Eulogiusz
20 lutego św. Eleuteriusz
25 lutego św. Tarazjusz
Marzec
2 marca św. Czad
25 marca św. Prokop
28 marca św. Guntram
Kwiecień
6 kwietnia św. Prudencjusz
11 kwietnia św. Gemma Galgani
13 kwietnia św. Hermenegild
18 kwietnia św. Laserian
19 kwietnia św. Ekspedyt
24 kwietnia św. Doda
27 kwietnia św. Pollio z Cibalis
27 kwietnia św. Zyta
30 kwietnia św. Gualfard
Maj
1 maja św. Amator
5 maja św. Anioł
12 maja św. Achilles i Nereusz
15 maja św. Lucyfer
17 maja św. Paschalis Baylon
22 maja św. Bazyliszek
24 maja św. Donacjan i Rogacjan
30 maja św. Dymfa
Czerwiec
16 czerwca św. Lutgarda
Lipiec
6 lipca św. Romulus
6 lipca św. Seksburga
16 lipca św. Answer
16 lipca św. Katulin
20 lipca św. Torlak Thorhallsson
22 lipca św. Wandregizel
25 lipca św. Kukufas
Sierpień
1 sierpnia św. Wiara, Nadzieja i Miłość
6 sierpnia św. Hormizdas
29 sierpnia św. Eufrazja od Najświętszego Serca Jezusa
30 sierpnia św. Fiakier
Wrzesień
3 września św. Feba z Kenchr
10 września św. Pulcheria
12 września św. Gwidon z Anderlecht
15 września św. Aper
21 września św. Kwadrat Apologeta
24 września św. Pacyfik z San Severino
Październik
3 października św. Chrodegang
8 października św. Pelagia
11 października św. Gummar
27 października św. Frumencjusz
Listopad
3 listopada św. Wenyfryda / Gwenfrewi
7 listopada św. Willibrord
10 listopada św. Monitor
13 listopada św. Homobonus
27 listopada św. Prymityw i Fakund
29 listopada św. Saturnin
Grudzień
5 grudnia św. Saba Jerozolimski
8 grudnia św. Romaryk
10 grudnia św. Eulalia
12 grudnia św. Finian
18 grudnia św. Auksencjusz
20 grudnia św. Zefiryn
23 grudnia św. Serwulus
Bibliografia
Aleteia, Lucyfer, Amator i inni święci o dziwnych imionach, https://pl.aleteia.org/2017/07/28/lucyfer-amator-i-inni-swieci-o-dziwnych-imionach/ [Amator, Lucyfer, Bazyliszek, Romulus, Answer, Wandregizel, Kukufas, Katulin, Aper]
Aleteia, 14 nietypowych orędowników: patron mężczyzn mających złośliwe żony, patron złodziei, https://pl.aleteia.org/slideshow/14-nietypowych-oredownikow-patron-mezczyzn-majacych-zlosliwe-zony-patron-zlodziei-8105/
Brewiarz, Chronologiczny spis informacji o świętych i błogosławionych, https://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/daty.php3 [tamże: Anioł, Auksencjusz, Chrodegang, Donacjan i Rogacjan, Ekspedyt, Eleuteriusz, Eufrazja, Eulogiusz, Feba, Finian, Frumencjusz, Gemma, Gualfard, Guntram, Gwaryn, Gwidon, Hermenegild, Hormizdas, Koleta, Lutgarda, Pacyfik, Paschalis, Pelagia, Prokop, Prudencjusz, Pulcheria, Romaryk, Saba, Saturnin, Serwulus, Sulpucjusz, Tarazjusz, Torlak, Willibrord, Zyta]
Deon, Zaskakujące imiona świętych, https://deon.pl/po-godzinach/michalki/zaskakujace-imiona-swietych,459959/amp [Kwadrat, Prymityw, Monitor, Doda, Homobonus, Seksburga, Laserian]
Imiona Net, Achilles, https://imiona.net.pl/achilles/ [tamże: Anter, Kwadrat, Dymfa, Donat, Pollio, Prymityw, Fakund, Fiakier, Ita, Prymus, Zefiryn]
Martyrologium, Św. Czad z Mercji, https://martyrologium.blogspot.com/2010/03/sw-czad-z-mercji.html [tamże: Eulalia, Laserian]
New Adwent, Św. Wiara, Nadzieja i Miłość, https://www.newadvent.org/cathen/05766a.htm
Ökumenisches Heiligenlexikon [Ekumeniczny Leksykon Świętych], Answer z Ratzenburg, https://www.heiligenlexikon.de/BiographienA/Answer_von_Ratzeburg.htm
Stacja 7, Święta Gwenfrewi – broni przed niechcianymi zalotami, https://stacja7.pl/swieci/swieta-gwenfrewi-broni-przed-niechcianymi-zalotami/