Przesłanie Pani Caritas

Idź do drugiego człowieka, który na kolanach

modli się za ciebie i przeprasza Stwórcę.

Daj świadectwo Prawdzie, która

stoi na straży świata na granicy.

Nie zapominaj z jakiego ogrodu wyszedłeś

i do jakiej krainy masz dotrzeć.

Patrz na świat oczami dziecka, śmiej się,

ale też ucz od mądrzejszych od ciebie;

miej miarę we wszystkim poza mną samą.

Przebaczaj nie w swoje imię, ale Tego,

którego zawiesili na drzewie

Uważaj na słowa zbyt gładkie,

od ludzi, którzy plotą farmazony bez pokrycia,

walcz o swoją duszę i tych, którzy

są ci krewnymi na wyboistych ścieżkach życia.

Wyciągaj wnioski, bo tylko tak dotrzesz

do chwały swoich przodków:

Maryi, Pawła, Mojżesza, Abrahama i Ewy.

Idź moje dziecko!

Z przebaczeniem na ustach i w sercu.

Idź!

---

P.S. Inspiracją był wiersz Zbigniewa Herberta „Przesłanie Pana Cogito”.

PPS Caritas to po łacinie miłość.